Wat hebben Tom Dumoulin en Jos van Rey met elkaar gemeen?
Tom Dumoulin wordt in een column van Raymond Kerckhoffs in De Telegraaf geprezen hoe hij – na een slecht voorseizoen – toch gemotiveerd aan de start van de Giro staat. Na in eerste instantie te weigeren, gaat Tom toch mee voor een training met de ervaren rotten Laurens ten Dam en Bram Tankink voorafgaand aan de Giro. Het klankborden tijdens die lange tocht door de Ardennen wordt door Kerckhoffs niet alleen gezien als ‘verplicht’ voor topsporters, maar ook voor artiesten, politici of hotspots in het bedrijfsleven. Liefst op meerdere terreinen, met vooral de juiste ‘klankborden’: hard op de feiten én fair voor de mens.
Kerkhoffs schrijft: “De meeste mensen aanbidden je en praten je heel gemakkelijk naar de mond. Velen willen immers meedelen in het succes. Het gaat er juist om dat je vertrouwenspersonen om je heen verzamelt die je nog eens de waarheid zeggen of andere inzichten geven. Om tot enige zelfreflectie te komen is een zetje van een ander vaak broodnodig”.
Waarom dit bij Tom gewerkt heeft komt omdat hij niet alleen intelligent is (IQ), maar ook EQ heeft. Daarnaast is Tom nog jong en heeft hij pas een handvol spraakmakende prestaties geleverd. Wanneer hij de komende jaren net zo blijft scoren kunnen de successen voor ander gedrag gaan zorgen. Succes hebben zorgt bij veel mensen voor een houding van: “Wat kom jij mij nu vertellen, ik ben toch succesvol?” Wordt hij eigenwijs door de successen of blijft hij zich net zo openstellen voor externe klankborden als onlangs. Dáár zit nou net de crux.
Jos van Rey was ook succesvol, jarenlang. Hij had ook zijn klankborden. Maar jarenlang succes zorgt voor een vorm van onoverwinnelijkheid. Zeker als cruciale zaken in goud veranderen. En hoe langer dat duurt, des te minder wordt de behoefte aan klankborden. Mensen raken overtuigd van hun eigen gelijk en steeds vaker worden zaken normaal gevonden, die eigenlijk over het randje zijn. De ‘succesmens’ is de nuances kwijt en ziet het verschil niet meer, overwelmd door zijn successen. Welke rol ego en status hierin spelen is een interessant thema om op af te studeren of te promoveren.
Dit fenomeen zie je zowel in het bedrijfsleven als bij politici. Het laatste voorbeeld is Pinokkio Rutte met zijn memo’s over de dividendbelasting. Voor de zoveelste keer over het randje, alleen Rutte zelf ziet dat héél anders.
(Bron: ‘Het belang van klankborden’ – Raymond Kerckhoffs, de Telegraaf, 14 mei 2018)
